براساس گزارش BBC، نتايج اين پژوهش جديد كه در نشريه ساينس منتشر شدهاست نشان ميدهد اين جرم كيهاني دورافتاده پوياتر از آني است كه تاكنون تصور ميشد. اتمسفر پلوتو هموار رقيقتر از آن تصور ميشد كه بتواند اجازه تشكيل ويژگيهايي شبيه به بيابانهاي زميني را در سطح اين جرم دهد.
يافتههاي جديد براساس تجزيه و تحليل تصاوير ماهوارهاي به دست آمدهاند كه فضاپيماي افقهاي جديد ناسا در جولاي 2015 در پرواز نزديكگذر خود از پلوتو ثبت كردهبود. اين فضاپيما پس از سفري پرماجرا در ميان سامانه خورشيدي كه نزديك به يك دهه به طول انجاميد، افقهاي نو كه با سرعت 58536 كيلومتر بر ساعت در پرواز بود در حين عبور از كنار پلوتو اين تصاوير را ثبت كرد.
محققان عکسهای اين کاوشگر از منطقهای به نام فلات اسپوتنیک در پلوتو را بررسی کردند و متوجه شدند بخشی از این فلات را تلها يا تپههايي از متان منجمد، شبیه به تلماسههایي که در کره زمین دیده میشوند، پوشانده است.
این تلماسهها در حاشیه یک رشته کوه یخ به ارتفاع پنج کیلومتر قرار دارند. دانشمندان میگویند این تپههاي متان منجمد نزديك به چهارصد متر تا یک کیلومتر از هم فاصله دارند و از ذرات متان منجمد به اندازه دویست تا سیصد میکرومتر، تقریبا به اندازه یک دانه ماسه، تشکیل شدهاند.
مت تفلر، نویسنده اصلی گزارش این تحقیق و استاد دانشگاه پلیموث در بریتانیا میگوید امكان مشاهده مستقيم اين ذرات وجود ندارد اما تلها به وضوح ديده شدهاند و با در نظر گرفتن چگالی اتمسفر پلوتو، مشخصات فیزیکی تلهای متان، فاصله این تلها از هم و سرعت بادی را که باعث شکل گیری این تلها میشود، محققان توانستهاند با كمك مدلسازي رايانهاي اندازه ذرات متان را تخمين بزنند.
برای شكلگيري چنین تلماسههایی اتمسفر باید به اندازهاي متراکم باشد که امكان حرکت باد را فراهم آورد، همچنين بايد ذراتی وجود داشته باشند که چنين تلهايي را شکل بدهند و مکانیسمی برای بلند کردن این ذرات وجود داشتهباشد،شرايطي كه تصور ميشد هيچكدام در پلوتو وجود ندارد اما محققان اكنون دريافتهاند تلهاي جديد در منطقهاي بادخيز از پلوتو قرار دارند كه سرعت باد در آن به 10 متر بر ثانیه میرسد و میتواند ذرات متان را از سطح پلوتو بلند کند.
دانشمندان حدس میزنند این تلها از ذرات متان و احتمالا ذرات نیتروژن تشکیل شده و ممکن است در کوه یخ مجاور، یک منبع متان وجود داشته باشد.
برای بلند شدن ذرات متان از زمین محققان احتمال ميدهند اندک نوری که از خورشید به پلوتو میرسد باعث افزايش دماي آن به بالاي منفی 230 درجه كه نقطه انجاد نیتروژن است ميشود و زماني كه یخهاي زیر سطح پلوتو گرم شوند، بلورهای متان، نیتروژن جامد را تصعید میکند و باعث بلند شدن بلورهای متان از سطح پلوتو ميشود.
به این ترتیب پلوتو نيز در کنار زمین، مریخ، زهره، تایتان قمر زحلي و دنباله دار 67P، یکی از اجرام كيهاني است که عارضهای طبیعی مانند تلماسه در آن شناسایی شده است. اكنون محققان در پي آن هستند تا وجود چنين ويژگيهايي را در ديگر سامانههاي خورشيدي نيز بررسي كنند.
نظر شما